ΚΥΝΗΓΙ ΜΑΓΙΣΣΩΝ

Η μάγισσα είναι επαναστάτης για την επιστήμη, κ ο επαναστάτης είναι μάγισσα για την πολιτική. Η πρώτη αντίκειται στους νόμους της φύσης, ο δεύτερος στους νόμους της τάξης. Και οι δύο φαίνεται πως έχουν συνωμοτήσει με το διάβολο. Είναι όμως έτσι?

Η μοντέρνα επιστήμη γεννήθηκε το 16ο και 17ο αιώνα, έχοντας ως αντίνομη δύναμη τη μαγεία. Η μαγεία ήταν μια δύναμη του σκότους η οποία δε μπορούσε να γίνει αντιληπτή με πειράματα, θεωρίες και παρατηρήσεις. Η επιστήμη ήταν ένας νέος τρόπος κατανόησης όλων αυτών που ως τότε φαινόντουσαν σκοτεινά και μυστηριώδη. Από αυτή τη διένεξη περίτρανος και αναμφισβήτητος νικητής αναδείχθηκε η επιστήμη. Τούτο διότι χρησιμοποιώντας τη λογική και τη κριτική σκέψη, και οδηγούμενη κυριολεκτικά με μαθηματική ακρίβεια από τη θεωρία στη πράξη, αποσαφήνισε τις δεισιδαιμονίες και συνεχίζει να διευρύνει τις γνώσεις μας σχετικά με τα έμβια όντα (βιολογία), τους αριθμούς (μαθηματικά), τα φυσικά φαινόμενα (φυσική), την υπόσταση του κόσμου (χημεία).

Από την άλλη μεριά, το γεγονός ότι ο επαναστάτης χαρακτηρίζεται ως μάγισσα για την πολιτική και όργανο του διαβόλου, είναι μια ραδιούργα φενάκη. Η έννομη τάξη με παρρησία στηρίζει τον εξανδραποδισμό του ανθρώπου στο καπιταλιστικό σύστημα, του οποίου φερέφωνο είναι η πολιτική. Η πολιτική ως επιστήμη έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό αρτιότητας ώστε να προωθεί την απολιτικοποίηση! Προβαίνοντας σε μια πρωτοφανή παραποίηση των ανθρωπιστικών αξιών και ηθών, καλλιεργεί μαζικά από την μία την μονομέρεια-εξειδίκευση, και από την άλλη το στυγνό ωφελιμισμό. Η πρώτη αντιτίθεται στη πολυπραγμοσύνη, στο μοντέλο του homo universalis της Αναγέννησης, ενώ ο δεύτερος αλλοτριώνει τον άνθρωπο από την κοινωνικοπολιτική φύση του, εξομοιώνοντας τον με το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Ο αλλοτριωμένος άνθρωπος άγεται και φέρεται ή περί άλλα τυρβάζει. Και αυτή ακριβώς είναι η πολιτική τους. Και σε ένα μεγάλο βαθμό τα έχουν καταφέρει. Είναι πιο έκδηλη από ποτέ η απαξίωση και σύγκαιρα η αδιαφορία για το πολιτικό (κομματικό, όπως τα έχουν καταφέρει) σύστημα, και μάλιστα σε μια εποχή κατά την οποία οι κλυδωνισμοί είναι ατέρμονοι! Μας έχουν βαυκαλίσει, υπνωτίσει, ναρκώσει...

Θα συνεχίσουμε αυτή την αβέλτηρη και παθογενή στάση που μας οδήγησε ως εδώ? Θα συνεχίσουμε να είμαστε τα υπάκουα και καλοκουρδισμένα γρανάζια στη μηχανή τους? Θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε πως ο επαναστάτης είναι η μάγισσα της πολιτικής και όργανο του διαβόλου? Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα θα φανεί αμείλικτη στο λάξευμα του χρόνου. Αν δεν ικανωθούμε να τιθασεύσουμε τη χθόνια και ζωώδη φύση μας, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, καθώς και τις μικροαστικές αντιλήψεις μας, είμαστε καταδικασμένοι και άξιοι της μοίρας που εμείς χαράξαμε. Σε μια εποχή πόλωσης των άκρων, δεν πρέπει να βολευτούμε στο ελκυστικό δεξιό φιλελεύθερο - φασιστικό καταφύγιο. Τώρα είναι η ώρα για αγώνες - δράση - ανατροπή. Όλοι θα κληθούμε να επιλέξουμε. Και μην το ξεχνάτε: η παράλειψη - απραξία είναι επιλογή, και μάλιστα, ως φαίνεται από την αδυσώπητη ιστορία, καταδικαστέα.