Η πορεία της 17ης Νοέμβρη και τα συνθήματα που παθιασμένα φωνάξαμε αρκούσαν να γεννήσουν το ερώτημα: Είναι ο άνθρωπος και η ευτυχία του ο σκοπός ή μόνο το μέσο για την ανατροπή του καθεστώτος συστήματος ;
Αναρωτιέμαι, κατανοήσαμε τι λέξεις προφέραμε πάνω στον ενθουσιασμό του εορτασμού μνήμης ενός παγκόσμιου συμβόλου ελευθερίας; Συνθήματα όπως ‘’Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών’’ μας βαραίνουν….
Εμείς, που ζητούμε κοινωνία ισότιμης ευημερίας, αλληλοσεβασμού, ελευθερίας, απευθυνόμαστε σε συνανθρώπους μας χυδαία, σαν να μην έχουμε άλλα πια επιχειρήματα για τις διεκδικήσεις μας. Βεβαίως έχουν γίνει πολλά λάθη απ’ την πλευρά τους και ασφαλώς είναι καταδικαστέα. Εμείς, δήθεν για να εκδικηθούμε, υιοθετούμε το σύνθημα ‘’βία στη βία’’ και προκαλούμε με λέξεις , πέτρες, ενίοτε αυτοσχέδια πυρομαχικά; Επιχειρούμε τιποτένιες μικροεπαναστάσεις ή δουλικά ακολουθούμε τη γραμμή κομμάτων που αιωνίως διαθέτουν το ‘’αλάθητο’’ για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και τη δικαίωση του λαού.
Ποιου λαού; Εργατική τάξη, φοιτητικό κίνημα….Μα και οι αστυνομικοί δεν είναι παιδιά του λαού που δουλεύουν για να ζήσουν;
Εύκολα μιλούμε για κοινωνικές αλλαγές που οραματιζόμαστε, αν όλοι αγωνιστούμε, μα ξεχνούμε τον άνθρωπο. Μας διαφεύγει ότι για τη δική του ευτυχία παλεύουμε, αφού ούτε πολιτική ούτε συστήματα υπάρχουν χωρίς αυτόν. Αναλωνόμαστε σε κάθε λογής πρακτικές καταλήψεων, συζητήσεων, οξύνουμε τον ταξικό διπολισμό ή τις αντιπαραθέσεις, αν και κοινός σκοπός όλων μας είναι ένας: ο άνθρωπος.
Ιδεαλιστική θεώρηση; Ίσως… Η σελίδα αυτή φτιάχτηκε για όσους αναζητούν ένα νέο δρόμο για ένα μέλλον όπου ο άνθρωπος δεν θα είναι ο μεγάλος απών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου